Cechy i właściwości bursztynu bałtyckiego

Bursztyn bałtycki - magiczny kamień, złoto północy.

Bursztyn bałtycki zwany inaczej sukcynitem jest najlepiej znaną kopalną żywicą powstałą z prehistorycznych drzew. Do dziś nie udało się jednoznacznie ustalić drzewa macierzystego dla bursztynu bałtyckiego. Od XIX wieku mówi się najczęściej o roślinie z rodzin sosnowatych - Pinus Succinifera.

Z chemicznego punktu widzenia bursztyn bałtycki składa się w 79% z węgla, 10,5% z tlenu i 10,5% z wodoru. Jest praktycznie nierozpuszczalny w najbardziej typowych rozpuszczalnikach.

Naturalny bursztyn bałtycki występuje w dwóch podstawowych odmianach (które zależą od struktury wewnętrznej) - przezroczystej i nieprzezroczystej. Odmiana przezroczysta to taka w której nie ma pęcherzyków gazu tzw. cacko lub miodowy lub są w niewielkiej ilości z chmurką. Z kolei odmiany nieprzezroczyste mogą występować w kolorach białych i żółtych.

Bursztyn nieprzezroczysty biały tworzy się wówczas, gdy liczba pęcherzyków gazu dochodzi do 900 000 na powierzchni 1 mm². Struktura wewnętrzna uzyskuje wówczas charakter piany, bursztyn jest bardzo lekki, a jego barwa staje się biała. Bursztyn nieprzezroczysty żółty tworzy się wówczas, gdy liczba pęcherzyków gazu dochodzi do 25 000 na powierzchni 1 mm².

Bursztyn jest "kamieniem wiecznie żywym", który swoje życie manifestuje zmianami barwy. Dzieje się to w wyniku działania powietrza, światła, a także przez zmiany wilgotności i temperatury. Zmiany w kolorze i strukturze bursztynu zauważalne są już po 15-20 latach. Barwy jasne przechodzą w coraz bardziej pomarańczowe, czerwone, porastają korą. Bursztyn wietrzeje od zewnątrz do środka.

W naturze nie istnieją bursztyny czerwone czy też czarne. Barwy te są sztuczne, uzyskiwane w autoklawie pod wpływem oddziaływania wysokiej temperatury, ciśnienia i innych inhibitorów.

Bursztyn bałtycki zawiera od 3 do 8% kwasu bursztynowego i to wyróżnia do spośród innych istniejących na świecie żywic (one zawierają od 0 do 3% kwasu bursztynowego). Najwięcej kwasu bursztynowego znajduje się w zewnętrznej warstwie bursztynu tzw. korze.

Dlatego wierząc w właściwości zdrowotne bursztynu najlepiej nosić wyroby z nieoszlifowanego bursztynu. Ponadto pocierając go tkaniną naładuje się elektrostatycznie i przyciąga wtedy niewielkie cząstki np. skrawki papieru. Co więcej bursztyn paląc się, wydziela miły, przyjemny, żywiczny zapach. Pływa na powierzchni słonej wody ale tonie w wodzie słodkiej (z powodu gęstości zbliżonej do wody morskiej). W skali Mohsa jego twardość wynosi 2,0 - 2,5 (pomiędzy gipsem - twardość 2,0, a kalcytem - twardość 3,0).