Lokalizacja i sposoby wydobycia bursztynu

Większości osób bursztyn kojarzy się z bryłkami znajdowanymi na piaszczystych plażach.

Aczkolwiek, to co w obecnej chwili na nich znajdujemy, jest jedynie niewielkim procentem światowego wydobycia bursztynu. W głównej mierze bursztyn bałtycki jest zdeponowany pod ziemią. Największe na świecie złoża znajdują się w Obwodzie Kalinigradzkim, na Ukrainie oraz na terenie Polski w rejonie Chłapowa.

Najstarszym sposobem na pozyskanie bursztynu jest poławianie go za pomocą specjalnych sieci zamocowanych na obręczy tzw. "kaszorki". Poławiacze ubrani w długie gumowe spodnie zbierają to co skrywa bałtyckie dno. Na brzegu przeszukują wyłowione skarby licząc na to, że znajdą złocistą bryłkę. Bursztyn zdeponowany pod ziemią wydobywany jest za pomocą metody hydraulicznej lub odkrywkowej. Metoda hydrauliczna polega na tym, że w obszarze wydobycia tworzy się zagrodę, do otworu za pomocą którego wydobędziemy bursztyn pod ciśnieniem zatłacza się wodę, pod wpływem ciśnienia bursztyn z urobkiem zostaje wyniesiony do góry. To wszystko wyłapuje się do sieci. Następnie, aby oddzielić bursztyn od całej reszty płuka się go w wodzie z solą wykorzystując różnice gęstości: bursztyn pływa, reszta tonie. Istotą metody odkrywkowej jest zdjęcie nadkładu ziemnego zalegającego nad bursztynem i przemywanie na sitach różnej gęstości wydobytego urobku. To właśnie z kopalń pochodzą największe ilości bursztynu. W Obwodzie Kalinigradzkim (Sambia) bursztyn zalega ~50 m pod powierzchnią ziemi i jest wydobywany metodą odkrywkową. W rejonie Chłapowa zdeponowany jest dużo głębiej ~150 m pod powierzchnią terenu. Mimo tego, że w Polsce zasoby są 6-krotnie większe niż na Sambii, na razie nie ma możliwości ich wydobycia.